Western-Australia

G’day mates!

Hier alweer het laatste reisverslag uit het warme Australie. De afgelopen drie weken hebben we doorgebracht in het enorme westen van het land. West-Australia was de laatste staat waar we nog niet geweest waren (Canberra tellen we voor het gemak even niet mee) en beslaat ongeveer 1/3e van het hele land. Dankzij wat tips van Maurice en Jeff/Esmee hebben we toch een werkbaar programma op kunnen stellen, waarvoor dank. Ik ben de foto’s aan het uploaden op het moment en dat ziet er deze keer zowaar goed uit. Hoop dat ik straks de foto’s van NZ ook nog even kan uploaden.

We kwamen een week of drie geleden dus aan in het zonnige Perth, strak 30 graden en volledige blauwe lucht. Precies wat we nodig hadden na het regenachtige NZ. Eerste nachtje in een nogal smerig hostel doorgebracht, het centrum van Perth verkend en de volgende dag de camper opgehaald waarmee we een pittig stuk (zeg maar gerust takke eind) zouden gaan rijden. We hadden besloten om eerst naar het noorden te reizen, waar onze eerste stop Cervantes was, voor de Pinnacles Desert in Nambung National NP. Dat is een stuk woestijn met nogal bizarre kalksteen formaties, verticale stenen pijlers als het ware. Je kon er tussendoor rijden en er was een wandelpad dwars doorheen. Erg grappig om te zien, wat niet zo leuk was alleen waren alle honderden vliegen die het WA landschap terroriseren. Je zag overal ook mensen met vliegennetjes om hun hoofd (geen gezicht, waren wij natuurlijk veel te cool voor), maar het zag er af en toe wel verleidelijk uit. Het was namelijk practisch onmogelijk om gewoon buiten langs de weg rustig een ontbijtje te nuttigen, dit moest echt in de bewoonde wereld. In de middag hebben we nog even op een standje gelegen bij Kangaroo Point.

Vanuit Cervantes zijn we doorgereden naar Kalbarri voor het Kalbarri NP, bekend om zijn rotscliffen en gorges. Eerst ’s ochtends naar het pelikaan voeren gekeken (het was er idd maar 1), maar hij was verassend groot en het was best grappig om te zien. Daarna de rotsformaties bij de kust bekeken en deze waren Great Ocean Road-achtig voor de trouwe volgers (als ik die heb tenminste) en voor de rest; de zee slaat schuimend tegen mooi afgesleten rotsen. Vervolgens doorgereden naar de gorges bij de Murchison River.

De volgende stop was Shark Bay en daarheen hebben we de Shark Bay World Heritage Drive gevolgd, langs een meer met de oudste organismen ter wereld (Stromatolites). Drie miljard jaar oud oid, maar waar eigenlijk niks bewegend te zien was, het zijn ook meer levende eencellige stenen. Je kan ze maar gezien hebben. Langs Shell Beach gereden, wat precies is zoals het klinkt, maar wel mooi. Daarna naar Eagle Bluff, waar je haaien en schildpadden zou moeten kunnen zien vanaf een hoge lookout in een ondiepe baai. Natuurlijk hadden ze net siesta oid want wij zagen niks. Daarna kwamen we aan bij Monkey Mia, waar ze elke ochtend ‘wilde’ dolfijnen voeren. Hier een wildlife cruise geboekt, waar we een ‘gratis’ sunset cruise bij kregen voor dezelfde avond. Vanaf deze cruise zagen we dolfijnen, een paar schildpadden (gewoon in de haven) en Sting rays. De volgende ochtend naar het dolfijnen voeren geweest, we waren niet uitverkozen om te kiezen (100 man langs de kant), maar toch was het wel super gaaf. Er waren een stuk of tien dolfijnen op af gekomen en je kon op een metertje afstand in het water toekijken. Aanrader. Daarna de wildlife cruise om dolfijnen, schilpadden maar voornamelijk dugongs (zeekoeien) te spotten. Die hadden echter ook een vrije dag want het enige wat we zagen was nog meer dolfijnen en een schamele zeeschildpad. Toch was het wel een heerlijke trip, lekker dobberen in het zonnetje. Shark Bay is natuurlijk vernoemd naar zijn vele haaien, maar op een paar kleintjes na zijn we geen Tiger Sharks van vijf meter tegen gekomen.

De volgende bestemming was Coral het Ningaloo Reef, het andere grote reef van Australia naast het Great Barrier Reef. Het Ningaloo reef is echter veel toegankelijker, je kan op veel plaatsen gewoon vanaf het strand de zee in lopen en snorkelen! Ook kan je er snorkelen/duiken met walvishaaien en Manta Rays. Dit was echter nogal ver boven ons budget dus wij hebben een snorkel gekocht en zijn lekker budget de gratis spots afgegaan. We zijn eerst naar Coral Bay gegaan, waar het snorkel verhuur bedrijf (in Exmouth pas snorkels gekocht) echter al dicht was, om 3 uur.. Dus alleen maar gezwommen en een stuk langs het strand gelopen naar Mauds Point. Hier zouden volgens de Lonely Planet stingrays zitten en broedende reef sharks. Nou stingrays waren er in overvloed maar haaien ho maar. Daarna maar doorgereden naar Exmouth: de gateway voor het Cape Range NP en onze hoofdbestemming. Hier kan je dus snorkelen vanaf de kust en er zijn een paar fantastische gorges. De eerste daarvan was de Shothole Canyon, bereikt na een 16 km durende hel op een dirtroad die niet echt geschikt was voor onze camper. Toch was het absoluut de moeite waard. Daarna nog gesnorkeld bij de ‘Lakeside’ spot, waar we veel koraal en vissen gezien hebben. De volgende dag de gorges bekeken bij Mandu Mandu en Yardie Creek (waar we nog een rock wallaby zagen Maup, zonder dure bootcruise! ;-) ). Ook hebben we nog gesnorkeld bij de Oyster Stacks, heel ondiep water dus we moesten wachten op vloed, en bij onze favoriet: Turquoise Bay. Hier is er ‘drift snorkel’, je loopt een paar honderd meter het strand op, ga het water in en laat je vervolgens afdrijven naar het beginpunt om weer opnieuw te beginnen vervolgens. Hier spotte ik op een gegeven moment een grote reef shark, die echter weg zwom dus veel tijd om te kijken had ik niet. Twee tellen later was ik dat echter alweer vergeten, want vlak onder me lag werkelijk een enorme sting ray naar me te kijken. Zn kop en ogen lagen boven het zand en toen ik beter keek zag ik dat hij toch wel gauw een meter groot was, exclusief staart. Tijd om Geert te halen dacht ik, toen we terug kwamen was hij echter alweer gevlogen. Tijdens de tweede poging kwamen we langs twee andere snorkelaars, die aan ons wezen om een aardige grote zeeschildpad die rustig koraal aan het eten was op de bodem. Heel vet. Daarna was het weer tijd om te gaan en zijn we nog een keer gestopt in Coral Bay om te snorkelen. Toen begon de reis naar beneden alweer, van Perth naar Exmouth is een kilometer of 1200 over een lange snelweg die alleen maar rechtdoor gaat door de middle of nowhere. Het deed de herrineringen aan onze roadtrip naar Alice Springs meerdere malen herleven.

We besloten Perth te passeren en de middag in het havenstadje Fremantle, naast Perth, door te brengen. De volgende dag koers gezet naar het zuidwesten om Margaret River met een bezoek te vereren, bekend als een surfmekka en we misten net een grote wedstrijd daar geloof ik, om een dag op het strand te liggen. Daarna doorgereden naar de ‘tall trees area’, met als eerste stop Pemberton. Daar staan een paar bomen die dienst deden als uitkijkpunt om bosbranden te spotten vroeger. Deze bomen van een meter of zeventig kan je nu nog steeds inklimmen via wat wankele spijkers die in een boom zijn geslagen. Wij zijn bij de Dave Evans Bicentennial Tree geweest. Daarna stond de hoofdattractie van de zuidkust op het programma: The Valley of The Giants. Hier kan je de Tree Top Walk doen; een boardwalk op veertig meter hoogte tussen de boomtoppen door. Ik moet zeggen dat we ons er iets meer van hadden voorgesteld (het is 30 meter lager dan de Bicentennial Tree mischien) maar het was toch wel leuk. Daarna nog de Ancient Empire Walk gedaan, waarbij je op de grond tussen wat reusachtige bomen doorloopt. Wel grappig, niet heel bijzonder. We hadden in NZ ook al aardig wat grote/hoge/dikke bomen gezien.. De volgende bestemming was Albany, waar we op het strand zijn geweest bij Two Peoples Bay, wat ons een beetje deed denken aan de oostkust van Tasmanie. Mooi dus!

Vanuit Albany de Albany Highway alweer gepakt richting Perth. We verkozen Fremantle uiteindelijk boven Perth omdat het gewoon een super relaxt plaatsje is met allemaal cafe’s (best biercafe in Australie van 2011!) en restaurantjes op de Capuccino Strip. Vrijdagavond ook nog eventjes de kroeg ingeweest en zaterdagmiddag op het strand bij Perth doorgebracht. Bij City Beach hadden ze nogal hoge golven, waar je meterslang mee kon zwemmen tot je uiteindelijk op de grond gesmakt werd en een paar keer lekker ‘gewashed’ werd, zoals dat zo mooi heet. Niet echt bevorderlijk tegen de hoofdpijn van de vorige avond alleen. Dat was gister, vandaag zijn we in het centrum van Perth teruggekeerd voor een voetbalwedstrijd van Perth Glory (met Victor Sikara) tegen Melbourne Heart (met John van het Schip en Rutger Worm!)in de playoffs om het kampioenschap.

Morgen leveren we de camper in en vliegen we via Sydney naar Bangkok. Vanuit daar willen we een stukje Zuid-Oost Azie verkennen. De ruwe planning bestaat uit een paar dagen Bangkok en dan via het noorden van Thailand naar Loas en uiteindelijk Cambodja. Verder zullen we een verplichte full moon party aandoen, heel naar idd, en moeten we nog richting Maleisie om het vertrekpunt Kuala Lumpur te bereiken.

Hierbij heb ik nog de link naar mijn foto’s van West-Australia:
https://picasaweb.google.com/100760027930117510611/WesternAustralia?authuser=0&authkey=Gv1sRgCITA5q_Fq4blqAE&feat=directlink

En die van Geert:
https://picasaweb.google.com/114116484069404692849/WA?authuser=0&feat=directlink

De foto’s van NZ zijn nog aan het uploaden en ik hoop dat ik dat red voordat mijn internet tijd erop zit..
https://picasaweb.google.com/100760027930117510611/NieuwZeeland?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJ22gojRw6rvLA&feat=directlink

Gelukt!